Z pobytu w Weimarze. Wolfgang Goethe. Adam Mickiewicz / "Z POBYTU W WEIMARZE. WOLFGANG GOETHE. ADAM MICKIEWICZ. Dom Goethego w Weimarze, w którym przyjmował Mickiewicza w r. 1829"
Sygnatura/Signature:
Ilustracje niesygnowane
Technika/Technique:
druk na papierze
Wymiary/Size/Capacity:
1) i 2) 100x74 mm; 3) 90x132 mm (kompozycje)
Stan/Condition:
Pozycja w bardzo ładnym stanie
Datowanie/Dating:
1889
Pochodzenie/Origin:
Z: Album pamiątkowe Adama Mickiewicza. Lwów: H. Altenberg, 1889 (opracował Władysław Piast - właściwie Władysław Bełza) tablica s. 25
Uwagi/Comments:
Zachowana cała tablica.
- Adam Mickiewicz (24.12.1798 Zaosie albo Nowogródek - 26.11.1855 Stambuł) najwybitniejszy polski poeta, czołowy przedstawiciel romantyzmu, także działacz polityczny, publicysta, tłumacz, filozof, działacz religijny, mistyk i wizjoner, organizator i dowódca wojskowy, profesor wyższych uczelni. Studiował na Uniwersytecie Wileńskim 1815-1819, potem uczył w szkole powiatowej w Kownie. Był jednym z założycieli i aktywnym działaczem tajnego patriotycznego Towarzystwa Filomatów, aresztowany wraz z grupą przyjaciół został uwięziony w klasztorze bazylianów w Wilnie 1823-1824. Lata 1824-1829 spędził na przymusowym osiedleniu w centralnej Rosji, w Odessie, Moskwie i Petersburgu. W 1829 wyjechał w podróż po Europie zwiedzając Niemcy, Szwajcarię i Włochy. Od 1832 mieszkał w Paryżu (z przerwą na pobyt w Lozannie, gdzie był profesorem w Akademii Lozańskiej 1838-1839 wykładając literaturę łacińską i pobyt w Rzymie w 1848), gdzie w latach 1840-1844 był wykładowcą literatury słowiańskiej w Collège de France w Paryżu. W 1834 ożenił się z Celiną Szymanowską z którą miał sześcioro dzieci. W 1841 poeta związał się z Andrzejem Towiańskim i jego kręgiem, w 1848 tworzył Legion Polski w Rzymie, w okresie wojny krymskiej w 1855 podjął próbę sformowania Legionów Polskich do walki z Rosją. W tym celu przybył do Stambułu we wrześniu 1855, gdzie zmarł. Został pochowany we Francji na polskim cmentarzu w Montmorency. W 1900 trumnę uroczyście przeniesiono do sarkofagu w katedrze wawelskiej. Uznany za wieszcza narodowego, autor ogromnej i zróżnicowanej twórczości literackiej początkowo klasycystycznej, potem ceniony za twórczość romantyczną; zob. Polski słownik biograficzny (PSB) t. 20 ss. 694-706.
- Johann Wolfgang von Goethe (28.08.1749 Frankfurt nad Menem - 22.03.1832 Weimar) niemiecki poeta przełomu XVIII i XIX wieku i najwybitniejszy przedstawiciel literatury niemieckiej, dramaturg, prozaik, uczony, polityk, wolnomularz. Czołowy przedstawiciel klasycyzmu weimarskiego oraz prekursor romantyzmu. Był również myślicielem i uczonym, znawcą wielu dziedzin wiedzy oraz sztuki. Studia prawnicze ukończył w Lipsku i Strasburgu. W 1775 Goethe osiadł w Weimarze, w którym mieszkał do końca życia. Pełnił różne funkcje na dworze księcia sasko-weimarskiego, dochodząc do rangi prezydenta Izby Finansów. W 1782 został nobilitowany. Od 1791 do 1817 kierował teatrem oraz wszystkimi instytucjami oświatowo-kulturalnymi księstwa. W 1786 wyjechał na dwa lata do Włoch, co wywarło duży wpływ na jego twórczość. Najbliższa przyjaźń łączyła go z Fryderykiem Schillerem; zob. biogram w Wikipedii
